Un Ronsel de haiku

Aires nipóns chegaron o pasado xoves ata O Ronsel, programa informativo das radios irmandadas da Costa da Morte. E viñeron da man de Luis Carril, un coruñés afincado en Corcubión dende hai catro anos. Ademáis de topógrafo, Carril é poeta. Pero adícase a un xénero orixinario do Xapón e descoñecido na bisbarra: o haiku.

Cabe salientar que a cousa non é únicamente unha pequena afección, pois Luis vén de publicar o libro de haikus El musgo que indica el norte, no que a Costa da Morte é unha das fontes de inspiración. A obra xa foi presentada en cidades como Valencia, Albacete ou A Coruña, pero agora tócalle a quenda á Costa. Será o vindeiro xoves, ás 20:15h no restaurante As Hortensias de Corcubión. Ésta que lles deixamos é a charla que mantiveron Luis Carril e o director de O Ronsel, Óscar Rey.

• ¿Que é o haiku?

O haiku é un poema que ten dezasete sílabas dispostas en tres versos de cinco, sete e cinco. Trátase dunha poesía que ten unhas particularidades extraliterarias. Para que un terceto sexa considerado un haiku ten que ter unhas características determinadas. Debe tratar da natureza, o haiku vaiche agradecer que o fagas tratar da natureza. Tamén ten que haber unha ausencia do eu, polo que o poeta non debe aparecer como protagonista do poema. Ademáis a linguaxe debe ser sinxela e concisa, sen artificios e recursos como metáforas. Unha cousa curiosa é a cortesía co lector. O poeta non debe dicir todo. Debe suxestionar máis que dicir.

• O escenario da Costa da Morte resulta idóneo, ¿non si?

A Costa da Morte non a vou descubrir eu como unha fonte fortísima de inspiración. Se algún empeño persoal teño eu no mundo do haiku é borrar esa pantalla de misticismo que pode ser malentendida, para amosarllo á xente con naturalidade. Podo dicir que o haiku está máis preto de Machado, de Novoneyra ou da copla que do budismo zen.

• ¿Como dás co haiku?

Foi a partir dunha pretensión errónea. A miña pretensión era procurar respostas na filosofía oriental, e dun xeito erróneo pensaba que o haiku íamas proporcionar dun xeito económico. Pensaba eu nos poemiñas de orixe xaponés como unhas pílulas. Foi un erro porque non se trata diso pero si que me puxo na pista desta modalidade literaria que sentín que se cinguía perfectamente ao que eu quería expresar.

• Existe un recuncho especializado nesta ferramenta literaria. ¿Sodes moitos os que participades neste recuncho?

Pode haber 500 usuarios rexistrados. Estas páxinas artellan moito a relación entre os afeccionados en todo o mundo. Hai moita afección en zonas de Latinoamérica como México, Arxentina ou Cuba. Permítenos compartir traballos, achádegos e libros, corrixirnos, e mesmo organizar un encontro persoal, como aconteceu o verán pasado nun curso na Universidade de Castela A Mancha, onde tivemos a oportunidade de coñecernos.

• ¿Que nos vas contar na presentación do libro?

Tratarei de transmitirlles ós asistentes o porqué de tanto interese en facer unha presentaciónn do libro aquí despois de presentalo en Valencia ou en Albacete. A razón é que moitos dos textos incluídos teñen inspiración na Costa da Morte. Eu sentíame en débeda, así que a ver se podo saldala.


Máis información:

• QPC fala con Luis Carril.